در من غم آرامی هست که همه چیز را به امان خدا رها کرده است...
برو... نیا... بلاک کن مرا از دانه به دانه ی خانه های مجازی ات...
در جهان واقعی ات که نیستم در جهان مجازی ات باشم که چه!؟
زندگی همین یک بار است... بگذار هر چه می شود بشود...
"دوستت دارم و این تنها حرفی ست که پس نمی گیرم!"...
حالا برو... آرام و سلانه هم نه، چهار تا پا از در و همسایه قرض بگیر و دوان دوان برو...
می خواهم ببینم کجا را قرار است بگیری!؟؟
زندگی همین یک بار بود لعنتی!... حیف... که هرگز این را نمیفهمی ..
مهدیه لطیفی